ای کاش من هم ابر بودم - تقدیم به ایدا

نمیدونم چرا وقتی دلم میگیره اسمون هم ابری و دل گرفته است. انگار همه چیز دست به دست هم میدن تا قلب تو رو تیکه تیکه کن.جوریکه نای نفس کشیدن نخواهی داشت.ففط دنبال یه جای خلوت میگردی تا زودتر از ابرهای آسمون شروع به بارش کنی اما افسوس که گاهی این شانس رو هم نداری وابرها زودتر از تو خودشون میلرزونن اشکهاشون میریزن تا دلشون از تموم گرفتگی ها سبک بشه .اونوقت که حتی به ابرها هم حسادت میکنی چون خیلی راحت بدون توجه به نگاه بقیه وسوالای مردم شروع به گریستن کردن .اما تو همچنان با دلی گرفته دنبال یه مکان خلوت وتنها میگردی .تا بتونی راحت گریه کنی.ای ابرها خوش بحالتون که اگر روزها و شبها ی زیادی هم اشک ریختنتون طول بکشه .کسی سین جیمتون نمیکنه .کاش من هم جای شما بودم.بی توجه به آدمهای دورو برم آب چشمهایم را خالی میکردم.خوشبحالتون که باصدای بلند بغض خود را میترکونید جوری که صدای آن را میلیونها نفر میشنوند اما بازهم کسی چیزی بهتون نمیگه .اما من صدای بغضم رو که به اندازه ی مورچه در برابر صدای بغض شماست در گلو خفه میکنم.تا کسی نشنوه.ای کاش من هم ابر بودم.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:

[+] نوشته شده توسط سجاد در 19:16 | |